غم دل با كه بگويم كه مرا ياري نيست (امام خمینی)

غم دل با كه بگويم كه مرا ياري نيست          جز تو اي روح روان هيچ مددكاري نيست

غم عشق تو به جان است و نگويم به كسي          كه در اين باديه غمزه غمخواري نيست

راز دل را نتوانم به كسي بگشايم                كه در اين دير مغان راز نگهداري نيست

درد من عشق تو و بستر من بستر مرگ       جز توام هيچ طبيبي و پرستاري نيست

لطف كن لطف و گذر كن به سر بالينم          كه به بيماري من جان تو؛ بيماري نيست

قلم سرخ كشم بر ورق دفتر خويش             همان كه در عشق من و حسن تو گفتاري نيست

افسرده ترم از نفس باد خزاني/كآن نو گل خندان نفسي هم نفسم نيست(رهی معیری)

بر خاطر آزاده غباري ز كسم نيست    سرو چمنم شكوه اي از خار و خسم نيست

از كوي تو بي ناله و فرياد گذشتم       چون قافله عمر نواي جرسم نيست

افسرده ترم از نفس باد خزاني           كآن نو گل خندان نفسي هم نفسم نيست

صبا ز پيش آيد و گرگ اجل از پي         آن صيد ضعيفم كه ره پيش و پسم نيست

بي حاصلي و خواري من بين كه در اين باغ       چون خار به دامان گلي دسترسم نيست

از تنگدلي پاس دل تنگ ندارم             چندان كشم اندوه كه اندوه كسم نيست

امشب رهي از ميكده بيرون ننهم پاي   آزرده دردم دو سه پيمانه بسم نيست